Organizatorzy Wystawy Światowej Expo 1967 w Montrealu zwrócili się do mediolańskiej firmy z prośbą o opracowanie i zaprezentowanie w pawilonie motoryzacyjnym prototypu atrakcyjnego wozu sportowego. Do roli partnera wybrano firmę Bertone. Wspólnymi siłami przygotowano prototyp, nazwany Alfa Romeo Montreal.
    W marcu 1970 roku dziennikarze motoryzacyjni mieli okazję przetestować samochód seryjny.
    Montreal, to dwudrzwiowe, dwumiejscowe coupé. Duże, scudetto jest najbardziej wysuniętą do przodu częścią maski. Pary okrągłych reflektorów nakryte są w górnej połowie żaluzjami złożonymi z czterech ażurowych schodków - ta konstrukcja (ruchoma - usuwająca się po zapaleniu reflektorów) ma za zadanie poprawiać własności aerodynamiczne. Tylny słupek rozczłonkowany jest sześcioma podłużnymi wylotami powietrza. Trzecim otworem jest wlot powietrza do filtra nad silnikiem, w postaci rozszerzającego się trójkąta.
    Pod maską umieszczono wersję rajdowego silnika Tipo 33. Był to aluminiowy motor V8 z czterema wałkami rozrządu i mechanicznym wtryskiem paliwa. Silnik miał suchą miskę olejową oraz wał korbowy ze stali wolframowej. Pojemność zwiększono z 2,0 l do 2,6 l. Moc maksymalna to 200 KM, a maksymalny moment obrotowy 238 Nm. Prędkość to 220 km/h, a czas sprintu do 100 km/h 7,4 s. Pięciobiegową skrzynię z molibdenowymi synchronizatorami, specjalnie skonstruowaną do współpracy z silnikami dużej mocy, wykonała renomowana, niemiecka firma ZF.
    Wciągu siedmiu lat, do 1977 roku wyprodukowano 3925 egzemplarze.